Το να μη θέλεις να αντικρίσεις την πραγματικότητα με την αλήθεια που κουβαλάει δεν αρμόζει σε σκεπτόμενους ανθρώπους ούτε σε έστω ενσυνείδητους. Η αποφυγή στοχασμού επί της πραγματικότητας συμβαίνει στον ύψιστο βαθμό όταν η πραγματικότητα είναι μεν επώδυνη αλλά το κέλυφος που την περιέχει και μέσα στο οποίο ζουν οι εθελοτυφλούντες έχει δημιουργήσει μια άλλη επίπλαστη και εφήμερη πραγματικότητα φιληδονίας και ευζωίας. Δυστυχώς αυτή η επίπλαστη πραγματικότητα είναι όμηρος της οποτεδήποτε διογκούμενης πραγματικής, η οποία όταν εκραγεί θα καταπιεί και κονιορτοποιήσει τους εφησυχασμένους εθελοτυφλούντες και την επίπλαστη ευζωία τους.
Υπάρχει λύση για να αντιμετωπιστεί η επώδυνη πραγματικότητα; Ασφαλώς υπάρχει και ονομάζεται συνείδηση, γνώση του επώδυνου, στοχασμός και δράση επί του δυνατού πρακτέου για να διορθωθεί η πραγματικότητα που σε απειλεί.
Η επώδυνη πραγματικότητα σήμερα είναι ο πληθυσμιακός γιγαντισμός της αδηφάγου Τουρκίας έναντι της υπογεννητικότητας της Ελλάδας, που ως πρόβλημα αποκτά τραγελαφικές διαστάσεις λόγω της αποχαυνωμένης μακαριότητας που διέπει την πλειονότητα του Ελληνικού πληθυσμού.
Αυτή η πραγματικότητα νομοτελειακά οδηγεί τη συνειδητοποιημένη ως προς τις επεκτατικές βλέψεις της Τουρκία σε επίθεση εναντίον της Ελλάδας όταν θεωρήσει ότι οι συνθήκες ωρίμασαν σε βαθμό που θα της επιτρέψουν να δημιουργήσει τετελεσμένα νίκης ακρωτηριάζοντας τη χώρα μας.
Συστατικό σημαντικό, της κατά την Τουρκική θεώρηση των πρόσφορων για αυτή συνθηκών, είναι η από το απώτερο παρελθόν συνεχής σφυρηλάτηση στον κατά το πλείστον αμόρφωτο πληθυσμό της ενός απλοϊκού εθνικού φρονήματος με σκληραγώγηση πνεύματος μιλιταριστικού και μουσουλμανικού φανατισμού. Μη έχοντας αναστολές να θυσιάσει αναρίθμητες ζωές υπηκόων της έχει ήδη ένα πλεονέκτημα σε μια σύγκρουση. Σε αυτό το πλεονέκτημά της είμαστε υποχρεωμένοι να βρούμε το αντίδοτο όσο και αν είναι δύσκολο (διότι ακόμα κοιμόμαστε στην κλίνη του Δυτικού ελιτισμού και των ανθρωπιστικών αξιών), αλλά όχι αδύνατο μια και διαθέτουμε το πλεονέκτημα του αμυνόμενου. Θα εξηγήσω τι εννοώ.
Πριν από τις τεχνικές αποτροπής της Τουρκικής επίθεσης οι οποίες αποτελούν βεβαίως σχέδια στρατιωτικού επιτελείου τα οποία σίγουρα υπάρχουν και θα ήταν αφελές να προτείνουμε κομπορρημονώντας εμείς οι πολίτες το μακρύ μας και το κοντό μας, υπάρχει κάτι άλλο για το οποίο απαιτείται η κινητοποίηση του έθνους εν συνόλω, καθοδηγούμενοι από μια εμπνευσμένη και ανησυχούσα πολιτική ηγεσία.
Αυτό το κάτι ονομάζεται εθνικό φρόνημα ως προς τη διανοητική του διάσταση και στρατιωτική οργάνωση ως προς την πραγματιστική – υλική του.
Πριν αναλύσω τα του εθνικού φρονήματος και της στρατιωτικής οργάνωσης να εξηγήσω τι σημαίνει “πλεονέκτημα αμυνομένου” σε μια ενδεχόμενη επίθεση που θα δεχτούμε.
Από την Ελλάδα κινδυνεύουν πρωτίστως τα νησιά μας και η Κύπρος και δευτερευόντως ο Εβρος (τον αφήνω εκτός όμως στην ανάλυση διότι τον θεωρώ απόρθητο). Σε κάθε περίπτωση όμως εμείς θα τους περιμένουμε οχυρωμένοι και αυτοί είναι αναγκασμένοι να επιβιβαστούν σε αποβατικά σκάφη και να πλεύσουν προς τις νησιωτικές ακτές. Οση αεροπορική προπαρασκευή και αν υπάρξει, όση πυραυλική ισχύ και αν χρησιμοποιήσουν αν οι οχυρώσεις μας έχουν μελετηθεί σωστά θα αντέξουμε. Θα αντέξουμε για να τους περιμένουμε. Δηλαδή να περιμένουμε το πεζικό τους στριμωγμένο όπως θα είναι στα αποβατικά τους. Οι στρατιωτικοί το γνωρίζουν καλά, όσες αερομαχίες ή ναυμαχίες κι αν προηγηθούν την τελική νίκη την κατοχυρώνει και την παγιώνει το πεζικό.
Συνεπώς εμείς που δεν θα έχουμε αναλάβει το τεράστιο μέλημα να εκστρατεύσουμε αλλά αντίθετα τους περιμένουμε οχυρωμένοι, εφόσον είμαστε καλά προετοιμασμένοι πρέπει να εξολοθρεύσουμε πλήρως την αποβατική τους δύναμη και να πνίξουμε στο αίμα τους τη μισητή και φρικώδη ημισέληνο. Με πάθος τέτοιο τροφοδοτούμενο από τα βάθη της συλλογικής μας συνείδησης να τους διαλύσουμε κάθε σκέψη για συνέχιση της οθωμανικής ορδής τους. Να γιατί οι Τούρκοι έχουν λυσσάξει κυριολεκτικά διαλαλώντας όπου βρεθούν για την ανάγκη συμμόρφωσής μας (τάχατες) στις προβλέψεις της συνθήκης της Λωζάννης περί νησιωτικής αποστρατικοποίησης (δεν τα λέει ακριβώς έτσι η συνθήκη, ας τη διαβάσουν καλά). Γνωρίζουν πολύ καλά πόσο απόρθητα μπορεί να είναι τα νησιά μας αν είναι σωστά επανδρωμένα και εξοπλισμένα.
Το απόρθητο των νησιών διασφαλίζεται με την επαρκή και μελετημένη αποτρεπτική δύναμη πυρός και με την επαρκή στελέχωση των ημετέρων δυνάμεων από ψυχωμένους και ηθικώς ακμαίους αμύντορες. Η αεροπορία μας που αναβαθμίζεται οσονούπω κατέχει ήδη τα πρωτεία αριστείας με τους πιλότους που διαθέτει. Το ναυτικό μας επίσης εδραζόμενο στην νικηφόρα ανά τους αιώνες παράδοσή του, ενισχυόμενο επίσης με τα ειδικά σκάφη που χρειάζεται, μπορεί να επιφέρει το επιθυμητό χάος στους θρασείς οθωμανούς.
Αεροπορία και ναυτικό σίγουρα θα πράξουν το καθήκον τους και αν αποτρέψουν τις αεροναυτικές επιθέσεις των Τούρκων, τα αποβατικά τους τα ποθούντα τη βεβήλωση των Αιγαιακών νησιών μας πρέπει να κατακοπούν.
Ομως ακόμα δεν υπάρχει η αίσθηση διαβεβαίωσης του λαού μας ότι οι στρατευμένοι μας κληρωτοί έχουν πλήρως καταλάβει και αγαπήσει την ιερή αποστολή τους. Δεν φταίνε αυτοί. Οι γονείς και οι δάσκαλοί τους φταίνε. Και αυτοί με τη σειρά τους μπορούν να ρίξουν το φταίξιμο στην πλαδαρή έως εθνομηδενιστική αντίληψη που άφησαν σα βλέννα να τους καλύψει η πολιτική ηγεσία, η πνευματική ελίτ και η τροπαιοφόρος της δήθεν ηθικής υπεροχής ελληνική αριστερά. Το κακό και η σαπίλα των τελευταίων 40 χρόνων έχει προχωρήσει μέχρι το μεδούλι της ψυχής μας και λίγες εξαιρέσεις καθαρών πατριωτών δεν αρκούν (ευτυχώς που υπάρχουν). Ομως υπάρχει καιρός, το μπορούμε να αλλάξουμε τις αντιλήψεις μας και να ενστερνιστούμε το υψηλό και μεγαλειώδες ιδανικό της προστασίας της πατρίδας.
Κάποια νομικά μέτρα υποχρεωτικής εφαρμογής πρέπει πρώτα να υπάρξουν. Μπορεί να επιφέρουν τη μήνι των βολεμένων, κραυγές υστερίας από αλαφροϊσκιωτους προοδευτικούς, πορείες και καταλήψεις ενάντια στην καταπίεση και την πολεμοχαρία (κατ’ αυτούς). Ολα πρέπει να αγνοηθούν και μια στιβαρή εθνική κυβέρνηση να προχωρήσει στη θέσπιση των αναγκαίων νόμων και μέτρων. Πριν όμως το κάνει απαιτείται μια αληθινή ενημέρωση του λαού από πρόεδρο της δημοκρατίας και πρωθυπουργό περί των εθνικών κινδύνων από την Τουρκία. Με μηνύματα ψύχραιμα, στιβαρά και έμπλεα πατριωτισμού να απορροφήσουν την όποια αντίδραση ή και το σοκ ακόμα που θα προκαλέσουν αρχικά στο λαό, ο οποίος λαός θα τεθεί ξαφνικά προ του ξεβολέματος από την επίπλαστη ηρεμία που είχε συνηθίσει και θα αποδεχτεί (αναγκαστικά) το πρώτο και μεγάλο νομοθέτημα.
Το νομοθέτημα αυτό θα είναι η υποχρεωτική στράτευση της νεολαίας, ανδρών και γυναικών στα 18 τους χρόνια για θητεία 18 μηνών και μετέπειτα σε εφεδρεία μέχρι τα 45. Στράτευση στα 18 χωρίς καμία εξαίρεση και χωρίς υποσημειώσεις. Ούτε αναβολές για σπουδές ξενοδοχειακού πράκτορα, ούτε για σπουδές νανοτεχνολογίας στο ΜΙΤ. Αν δεν έχεις γίνει πρώτα οπλίτης δεν δικαιούσαι να είσαι πολίτης. Εξυπακούεται ότι χωρίς την εκπλήρωση των στρατιωτικών υποχρεώσεων δεν υφίσταται ούτε διαβατήριο, ούτε ΑΦΜ, ούτε άδεια οδήγησης, ούτε καν άδεια για να ανοίξεις τυροπιτάδικο. Η απόλυτη και οριζόντια υποχρεωτική εξίσωση των θεμελιωδών υποχρεώσεων προς την πατρίδα από όλους θα απορροφήσει γρήγορα τις οργισμένες και αλαφιασμένες κραυγές και τα σκουξίματα των συνηθισμένων στην τρυφηλότητα δικαιωματιστών. Επιπλέον η συντροφικότητα της ομοιόμορφης ηλικιακώς στρατευμένης νεολαίας θα αποτελέσει την κολυμβήθρα της πνευματικής τους εξυγίανσης και του ατσαλώματος των χαρακτήρων τους. Οι στρατιωτικές μονάδες κατεσπαρμένες στα απειλούμενα πραγματικώς σύνορά μας και όχι στη ναυτική διοίκηση Ιονίου για να φυλάει το διβάρι της λιμνοθάλασσας του Πάππα θα γίνουν έτσι οι ακρίτες της χώρας μας και όχι το σπίτι που στεγάζει απλώς μια επίπονη αγγαρεία στη ζωή των νέων.
Φυσικά ο χαρακτήρας των νέων δεν θα μεταμορφωθεί ξαφνικά από την αδράνεια του πατριωτικού φρονήματος που έχει παγιωθεί στο σημερινό σχολείο στο σεισμικό ταρακούνημα της στράτευσης. Αυτό θα συμβεί μόνο στο πρώτο κύμα μετά την ισχύ του παραπάνω νομοθετήματος. Για την παγίωση μιας νέας πατριωτικής αντίληψης θα δουλέψουμε εντεύθεν. Με τέτοια ένδοξη ιστορία που έχουμε καθόμαστε και ασχολούμαστε με την αντικειμενικότητά της μη τυχόν και παραλείψουμε τα όποια ιστορικά μας λάθη; Πρώτα απ’ όλα οι νέοι μας στην πλειονότητά τους δεν γνωρίζουν καν τα βασικά της ιστορίας. Οταν οι σκοπιανοί (αυτοί οι Σλάβοι) θρασύτατα και γελοία οικειοποιούνται πλαστογραφώντας την ιστορία τον Μ. Αλέξανδρο και οι Τούρκοι τον Ομηρο, εμείς καθόμαστε και ψειρίζουμε την ενδοξότητά μας μη τυχόν και δεν αναφέρουμε κάποια αμφισβητούμενη άποψη περί των δικαίων μας;
Φλογισμένη και μεθοδευμένη εκπαίδευση λοιπόν των νέων μας, πρώτα στα πανεπιστήμια (σήμερα σφηκοφωλιές της αμφισβήτησης και του εθνομηδενισμού) απ’ όπου θα ξεπηδήσει η μελλοντική φουρνιά των πρωτοπόρων καθοδηγητών και δασκάλων και φυσικότατα στις άλλες βαθμίδες της εκπαίδευσης όπου η σφριγηλή διδασκαλία θα διανθίζεται και με τις απαραίτητες εορτές, τελετές και παρελάσεις αποδίδουσες τιμή στους ήρωες του Εθνους. Μη νομιστεί ότι τα παραπάνω θα μεθοδευτούν σε βάρος της εκπαίδευσης και της μόρφωσης στις θετικές ή στις ανθρωπιστικές επιστήμες. Το αντίθετο. Η ανώτατη εκπαίδευση βοηθούμενη τα μέγιστα από την αποκτημένη ωριμότητα των ήδη στατευθέντων, θα αναβαθμιστεί επί το παραγωγικότερον σε όλους τους τομείς της επιστήμης από φιλολογία έως αρχαιολογία, από βιολογία έως γεωπονία, από ιατρική έως μηχανολογία και θα επιφέρει και την ανάπτυξη της βιομηχανίας και την ανάπτυξη της πρωτογενούς παραγωγής και της κλασσικής διανόησης και της νομικής και της ιατρικής και κάθε άλλου κλάδου. Οι καθηγητές θα ανταποκριθούν θέλοντας και μη αναλαμβάνοντας να μορφώσουν νέες και νέους που μπορούν πραγματικά να ανταποκριθούν στις απαιτητικές σπουδές και όχι στο κυνήγι του εξευτελιστικού 5. Ετσι θα μπούμε στην εποχή της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας με τα μηχανολογικά και ηλεκτρονικά προωθημένα παρακλάδια της που θα τονώσουν όλη την ασθμαίνουσα οικονομία μας. Ετσι όσα από τα σφριγηλά νιάτα μας δεν τα “παίρνουν τα γράμματα” (τι να κάνουμε, έτσι είναι, να μην το πούμε;) θα τιμήσουν τη ζωή τους ασχολούμενα με τη μοντέρνα γεωργία ή την τίμια εργατική ζωή για να προκόψουν και να πλουτίσουν υπερήφανα. Να πάψει επιτέλους να υπάρχει το διογκούμενο μουσουλμανικό γκέτο των πακιστανο-τέτοιων στα χωράφια της Μανωλάδας που τροφοδοτείται από την έλλειψη ελληνόπουλων που προτιμούν την αργοσχολία των φραπεδο-κλαμπάδικων με το χαρτζιλίκι των καλοταϊσμένων γονέων από τη χειρωνακτική εργασία.
Σιγά-σιγά και όντως βασανιστικά (όμως πρέπει κάποτε να αρχίσει), θα μεταμορφωθεί ο ψυχισμός των Ελλήνων προς το πατριωτικό φρόνημα και οι Ελληνίδες μάνες και Ελληνες πατέρες θα αποτελέσουν τους τροφείς ελληνόπουλων με συνείδηση της πατρίδας τους και αίσθηση καθήκοντος προς αυτή. Θα πάψουν οι διαφυγές των στρατιωτικών υποχρεώσεων με γελοίες δικαιολογίες και θα εξαφανιστούν οι μάσκες ιδιαιτέρως των μορφωμένων ελίτ που πιστεύουν “να τα βρούμε με την Τουρκία επιτέλους” μια και εμείς πολύ έχουμε “μουλαρώσει”, ενώ το βαθύτερο κίνητρό τους είναι να σπουδάσει ο γιόκας τους (και να παραμείνει) στο εξωτερικό μη τυχόν και ανακατευτεί με τη στρατεύσιμη “πλέμπα” και ζήσουν το δράμα να τον δουν να πολεμά με τους τούρκους (ποτέ να μη γίνει βεβαίως).
Θα ήταν αφέλεια όμως να πιστέψουμε ότι τα παραπάνω ριζοσπαστικά μπορούν να καρπίσουν στο έθνος μας χωρίς πλήρη εξορθολογισμό του συστήματος φορολόγησης, υγείας, ασφαλείας, χωροταξίας και γενικά του δημόσιου τομέα. Ευτυχώς η ολοένα και επιταχυνόμενη ψηφιοποίηση του κράτους οδηγεί τις εξελίξεις και επιβάλλει νέες προσεγγίσεις. Παρόλα αυτά έχουμε ακόμα δρόμο μπροστά μας μέχρι να εξαλειφθεί το κιτς του φακελακίου, του γρηγορόσημου, του νεποτισμού στα πανεπιστήμια, της μάστιγας των υπολειμμάτων των αργόσχολων και συνδικαλιστών του δημοσίου.
Πολλά μπορούν να προταθούν ως ιδέες για την νέα Ελλάδα που θα αντέξει την Τουρκική λαίλαπα. Ομως είναι αφάνταστα εκνευριστικό να λοιδορείς τη χώρα σου μηρυκάζοντας και μεμψιμοιρώντας για τα στραβά της χωρίς να πιστεύεις σε μια πρόταση-λύση για αυτά.
Το παρόν αρθρίδιο αφήνει πολλά κατά μέρος και προτείνει το αυτονόητο επείγον, αυτό της νέας λογικής επί της στράτευσης. Και με τη σκέψη σε αυτό ας ξανοιχτώ και στο ευρύτερο που θα καθορίσει την επιβίωση του έθνους μας, αυτό της υπογεννητικότητας. Πάνω σ’ αυτό δεν χωρούν εκπτώσεις και αμφιταλαντεύσεις. Εδώ και τώρα σεισμικά και ριζοσπαστικά μέτρα κινήτρων για την Ελληνίδα μάννα για να τεκνοποιήσει στο μέγιστο δυνατό βαθμό. Καταιγιστικά μέτρα στήριξης κάθε ελληνόπουλου που φέρνει στη ζωή έτσι ώστε η ελληνική οικογένεια να μη νιώθει ανασφάλεια. Δεν χρειάζονται άλλες εξηγήσεις, η πολιτεία γνωρίζει το πως. Ομως μέτρα τώρα, σήμερα, ξαφνιάστε ευχάριστα τα νέα ζευγάρια. Παιδιά φέρνει στον κόσμο μόνο η Μαρία, η Βάσω, η Ειρήνη, δεν τεκνοποιεί ούτε ο Μήτσος, ούτε ο Νικόλας, ούτε ο Λουδοβίκος, όσο κι αν σκούζουν οι διάφοροι παρδαλοί και παλαβές.
Και ξαναγυρίζω στην αρχή του αρθριδίου για να το συνδέσω (και να το κλείσω) με τη δυσοίωνη προοπτική της επαπειλούμενης κατάποσής μας ως επικράτεια και έθνος από τον υπερδιογκούμενο βάρβαρο γείτονα. Μπορούμε να αποφύγουμε το βιασμό μας απ’ αυτόν; Ναι, μπορούμε, αν αναλάβουμε τώρα την υπερπροσπάθεια που απαιτείται με πάθος και πίστη. Ενισχυόμενοι στρατιωτικώς, ανακόπτοντας την υπογεννητικότητα, ανεβάζοντας την παραγωγικότητά μας, οχυρωμένοι σε μια χώρα που αγαπάμε, θα του κόψουμε κάθε όρεξη να ξερογλείφεται για το οικόπεδό μας και αφού ισχυροποιηθούμε επαρκώς σε προοπτική δεκαετιών, μετά βλέπουμε …
Γιώργος Χώτος, Ιούλιος 2021