Με νωπή ακόμα τη μνήμη από τα προεκλογικά προγράμματα των κομμάτων, τις προτάσεις σοβαρές και μη για την ανάταξη της Ελλάδας και την αποτίμηση των πρώτων δράσεων της κυβερνώσας ΝΔ ως εφαρμογή της διακηρυγμένης θέλησης διά στόματος Κυρ. Μητσοτάκη να εξυγιάνει το κράτος, ο σκεπτόμενος την επιβίωση του Ελληνικού έθνους δια της ισχυροποιήσεως του κράτους, εξακολουθεί να παραμένει με την πικρή γεύση της φενάκης των υπεσχημένων. Και τούτο όλο θα διογκώνεται ως αίσθημα διότι για κάθε κακοδαιμονία της κοινωνίας των Ελλήνων, είτε αυτό βιώνεται ως τραγωδία των Τεμπών, είτε ως φονικές πυρκαγιές, είτε ως βαρύ σύννεφο απειλής από τον αιώνιο γείτονα-εχθρό, δεν διαφαίνεται σενάριο λύτρωσης από το συστημικό πρόβλημα της χώρας που σαν «μακιά» ασυντήρητης μηχανής καλύπτει φθορές σε εξαρτήματα του κράτους που από καιρό είτε θα έπρεπε να επισκευαστούν είτε να αντικατασταθούν με καινούργια.
Σήμερα ειδικά, που η Ελληνική κοινωνία έχει άμεσα ανάγκη από ένα μικρό και τα μέγιστα αποτελεσματικό κράτος που παράλληλα με μια σφριγηλή οικονομία θα δημιουργήσει τη νέα ισχυρή Ελλάδα, αυτό δηλαδή που όλοι μας θέλουμε, η επανίδρυση είναι επιβεβλημένη όχι μόνο για να ανεβάσει το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων (το οποίο βεβαίως είναι αυτονόητο), αλλά πρωτίστως και κυριαρχικώς για να μπορεί η Ελλάδα να αμυνθεί με προοπτική νίκης απέναντι στην επεκτατική αλλοφροσύνη της Τουρκίας, η οποία καταφανώς απειλεί τον ελληνισμό με εξαφάνιση.
Στη λογική αυτή, η κυβέρνηση οφείλει να ξεκαθαρίσει τους στόχους της και να εξηγήσει όσο μπορεί πειστικότερα τα λογικά σενάρια για τις αλλαγές (διότι περί αλλαγών ο λόγος) που θέλει να επιφέρει για να φτιάξει μια νέα υγιή και ισχυρή Ελλάδα. Κάθε καλόπιστος κριτής μπορεί να βρει θετικές ενέργειες και νομοθετήματα που τέθηκαν σε κίνηση αλλά συνάμα και να διαπιστώσει τις δυσκολίες εφαρμογής των ενάντια στη δύναμη της αδράνειας που έχει ακινητοποιήσει τις δυνάμεις του έθνους μας.
Για παράδειγμα, μέτρα όπως π.χ. η αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων, η πανεπιστημιακή αστυνομία και τα ρυπαρά πανεπιστήμια, οι εξυγιάνσεις από στρεβλώσεις της εργατικής νομοθεσίας, του συνταξιοδοτικού και των συναφών, ή η οργάνωση της δασοπυρόσβεσης υπό την ευθύνη της δασικής ή της πυροσβεστική υπηρεσίας, μπορεί μεν εξ’ ανάγκης να επιβάλλονται να νομοθετηθούν, όμως όσο καλοδεχούμενα και αναγκαία κι αν είναι δεν μπορούν άμεσα να επιφέρουν ριζική αλλαγή στο φρονηματικό και υλικό σφρίγος της Ελλάδας.
Κάτι οι απεργίες και οι πορείες των δημοσίων υπαλλήλων, κάτι οι καταλήψεις και οι διαδηλώσεις των φοιτητών, οι αντίστοιχες των συνταξιούχων ή άλλων θιγομένων ομάδων και όλων, μα όλων, υποδαυλιζόμενες (αν όχι υποκινούμενες) από την πανταχού παρούσα δικαιωματιστική αριστερά, στο τέλος καταλήγουν σε παρακμιακούς συμβιβασμούς και σε μια νέα μορφή των κακών που επιδίωκαν οι κυβερνώντες να θεραπεύσουν.
Εκτός λοιπόν των αργόσυρτων, περίπλοκων, και υποκείμενων σε κοινωνικές αναστατώσεις μέτρων που ναι μεν είναι αναγκαία και πρέπει να ληφθούν, όμως λόγω των τεχνοκρατικής φύσεως ρυθμίσεών τους είναι υποκείμενα σε συμβιβασμούς και διαστρεβλώσεις τέτοιες που στο τέλος, κατά την εφαρμογή τους, είτε έχουν χάσει την περισσότερη δυναμική τους είτε αυτοκαταργούνται, υπάρχουν και αυτά που υπερεπείγουν.
Η αφυπνισθείσα από τη μακρόχρονη ύπνωση της κοινωνικής ευμάρειας και του καταστροφικού εθνομηδενισμού, ελληνική διανόηση, μπορεί να πείσει και τον Ελληνικό λαό και την κυβέρνηση διά ενός σταθερού και ξεκάθαρου λόγου για την ανάγκη νομοθέτησης των παρακάτω που είναι ξεκάθαρα, καθολικά, μη επιδεχόμενα συμβιβασμών και αρνητικής κριτικής ως αντιλαϊκών, επειδή ακριβώς εμπεριέχουν απόλυτη δικαιοσύνη και ορθολογισμό.
Πρώτο μέτρο. Καθολική άνευ ουδεμίας εξαίρεσης (πλην λόγων υγείας) στράτευση των Ελλήνων και των Ελληνίδων με τη συμπλήρωση του 18ου έτους ηλικίας για θητεία 20-24 μηνών. Διαρκής εφεδρεία με επανεκπαίδευση μέχρι το 55o έτος. Αμεσο κάλεσμα για επάνοδο και εκτέλεση αυτής της υποχρέωσης στους Ελληνες υπηκόους του εξωτερικού. Είναι αυτονόητο ότι αποφυγή στράτευσης παντοιοτρόπως επιχειρούμενη επιφέρει εκτός των ποινικών ευθυνών και στέρηση δικαιώματος ψηφίζειν, διπλώματος οδήγησης, απόδοσης ΑΦΜ, μεταβίβασης ιδιοκτησίας και κάθε άλλου ωφελήματος που παρέχει η πατρίδα. Μόνο με ένα τέτοιο μέτρο που θα εξυγιάνει την Ελληνική κοινωνία και θα την κάνει υπεύθυνη, υπάρχει πλέον ελπίδα να αποκτήσουμε αποτρεπτικές ένοπλες δυνάμεις σε ποσότητα και ποιότητα.
Δεύτερο μέτρο. Πλήρης αναμόρφωση του φορολογικού κώδικα σύμφωνα με την πρόταση Τζήμερου διά του λεγόμενου ενιαίου φόρου (flat tax) 15% επί παντός εισοδήματος που απομένει μετά την αφαίρεση κάθε είδους δαπανών (για τις οποίες άλλωστε έχει καταβληθεί ΦΠΑ). Παράλληλα ανώτατος συντελεστής ΦΠΑ 15% με 10% για τα είδη διατροφής. Ένα τέτοιο νομοθέτημα θα μηδενίσει τη φοροδιαφυγή (ως ασύμφορη), θα εκτινάξει τις επενδύσεις, θα μηδενίσει την ανεργία, θα εξαφανίσει τη διαφθορά και γενικώς θα δυναμώσει τα δημόσια έσοδα και την παραγωγικότητα διά της ριζικής μεταμόρφωσης της οικονομίας από πεδίο ασυνάρτητο σε σφριγηλό νοικοκυρεμένο κράτος. Αλλωστε χωρίς δυνατή οικονομία ουδεμία ενδυνάμωση και στον αμυντικό τομέα δεν έχει μακροχρόνια βιωσιμότητα.
Τρίτο μέτρο. Αμεση σταδιακή και κλιμακούμενη μείωση φόρου για τις οικογένειες με 3 ή περισσότερα παιδιά καταλήγοντας σε πλήρη απαλλαγή φόρου για μεγάλο αριθμό τέκνων μέχρι την ηλικία των 18 ετών. Οι τεχνικές λεπτομέρειες εφαρμογής αφήνονται για τους ειδικούς. Παράλληλα θέσπιση γενναίων επιδομάτων για τις πολυμελείς οικογένειες και δημιουργία ολοήμερων παιδικών σταθμών και σχολείων. Η αντιστροφή της υπογεννητικότητας δεν είναι ένα μέτρο μεταξύ άλλων, είναι εθνικό πρόταγμα.
Τα τρία παραπάνω νομοθετήματα δεν είναι απλώς ένα μέρος του ιστού των μέτρων που επιχειρεί μια κυβέρνηση για την αναβάθμιση των υπηρεσιών και της ποιότητας ζωής των πολιτών της. Είναι μέτρα που προσιδιάζουν σε θεραπεία ασθενούς στην εντατική κατά την οποία προτεραιότητα έχει η διατήρησή του στη ζωή και κατόπιν αντιμετωπίζονται και οι υπόλοιπες δυσλειτουργίες του οργανισμού του.
Η σημερινή κυβέρνηση έχει την ευκαιρία να γράψει ιστορία ξεπερνώντας τον εαυτό της και να ανυψώσει την Ελλάδα έστω και αν υπάρξουν κοινωνικές κραυγές (ιδιαίτερα για τη στράτευση) αγανάκτησης. Το ΑΡΔΗΝ είναι πλέον καιρός να μετουσιώσει την αδιαμφισβήτητη πρωτοπορία του στην αποδόμηση του εθνομηδενισμού σε πρακτική συμμετοχή στα κοινά διά συγκεκριμένων προτάσεων όπως οι παραπάνω, που εκτός από τον πρωτοποριακό τους χαρακτήρα θα συμπαρασύρουν στο στίβο της πραγματικής πολιτικής άμιλλας και τις άλλες πολιτικές δυνάμεις που δρουν στον ανεύθυνα χαλαρό χώρο του δικαιωματισμού.
Γιώργος Χώτος
Αύγουστος 2023