Η υποκρισία περισσεύει και ξεχειλίζει μάλιστα, στις δηλώσεις και εκδηλώσεις μεγάλου (αν όχι πλειονοτικού) μέρους της κοινωνίας σχετικά με το δράμα που εκτυλίσσεται στην περιοχή της Γάζας. Αρχέγονες παρορμήσεις από καθιερωμένες επί δεκαετίες αντιλήψεις στήριξης των δεινοπαθούντων Παλαιστινίων, εξερράγησαν παράγοντας αγανακτισμένες κραυγές και κατάρες εναντίον του Ισραήλ, ως αυτό να είναι ο αποκλειστικός ολετήρας των επί δικαίω αγωνιζομένων κατοίκων (αμιγώς Αράβων σήμερα) της Γάζας. Υπό αυτή τη δυναμική των κινητοποιήσεων, έχει εντελώς θαφτεί και μάλλον δικαιολογηθεί η φρικώδης και πρωτοφανής σφαγή από τους τρομοκράτες Παλαιστίνιους της Χαμάς των αθώων πολιτών του Ισραήλ στα κιμπούτζ και των αθώων νέων στο φεστιβάλ ειρήνης δίπλα στην περιοχή της Γάζας. Κρυμμένο καλά και πονηρά το αντιεβραϊκό αίσθημα των διαδηλωτών αφήνει μόνο να εκσπώνται προς όλες τις κατευθύνσεις (πολιτικές, ανθρωπιστικές, εθνικές) καταγγελτικές κραυγές κατά του Ισραήλ και συνάμα καθαγίασης του αγώνα των Παλαιστινίων για δικαίωση. Ποια δικαίωση; Με ποιο σκοπό; Προς ποία τελεσφόρηση; Αυτά δεν μετρούν διότι απαιτούν νηφαλιότητα σκέψης και ορθολογισμό, ιδιότητες ασύμβατες με παθιασμένες κινητοποιήσεις τροφοδοτούμενες από αισθήματα και μόνο.
Ισως βέβαια επειδή όλη η υφήλιος είδε την φρικώδη ημέρα της 7ης Οκτωβρίου κατά την οποία αποκαλύφθηκε ο πραγματικός ψυχισμός των Παλαιστινίων (η Χαμάς είναι σαρξ εκ της σαρκός του Παλαιστινιακού λαού), το γεγονός αυτό να απωθήθηκε στα βάθη της ψυχής των Δυτικών αφυπνισμένων μια και το σοκ της αλήθειας ήταν πολύ μεγάλο για να γίνει αποδεκτό. Η λύτρωση και η αποφόρτιση των επιλεκτικών ευαισθησιών τους ήλθε με την απολύτως προβλεπόμενη και δικαιολογημένη αντίδραση του Ισραήλ, η οποία εκ των πραγμάτων δεν θα μπορούσε παρά να έχει και θύματα άμαχους Παλαιστινίους μια και αποτελούν βάσει μεθοδευμένου και πρόστυχου σχεδίου μια ιδιότυπη ασπίδα των τρομοκρατών μαχητών της Χαμάς.
Ολοι μας νιώθουμε συμπόνοια για κάθε άμαχο που θυματοποιείται σε μια σύρραξη. Όμως το να αγνοείς τα γεγονότα και να φανατίζεσαι υπέρ των θυτών επειδή όταν τιμωρούνται υφίστανται απώλειες, τις οποίες μάλιστα επιδιώκουν για να μεταμορφωθούν σε θύματα στα μάτια της διεθνούς κοινότητας, αυτό όχι μόνο δεν βοηθά την εκρίζωση του κακού αλλά αντιθέτως ρίχνει σε ένα αέναο σπιράλ βίας την όποια προοπτική ειρήνευσης.
Η ειρήνευση μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραήλ δεν είναι κοινό ζητούμενο και των δύο αντιμαχομένων. Μόνο το Ισραήλ επιθυμεί την ειρήνη, το συμφέρει η ειρήνη, θέλει να διατηρεί το υψηλό βιοτικό του επίπεδο που το κατέκτησε με σκληρή προσπάθεια και θυσίες σε ένα περιβάλλον όπου μετέτρεψε την άγονη γη σε περιβόλι και τεχνολογική κυψέλη. Αντίθετα οι Αραβες Παλαιστίνιοι στην ίδια γη έχουν ως σκοπό της ύπαρξής τους, όχι να προκόψουν όπως οι Ισραηλινοί, όχι να συνεργαστούν με αυτούς, όχι να συνδιαλλαγούν με αυτούς, αλλά μόνο να εξαλείψουν το κράτος του Ισραήλ. Παίζοντας όντως πειστικά το ρόλο του κατατρεγμένου αδικημένου δεν ζητούν τίποτε άλλο παρά να δουν το Ισραήλ να εξαφανίζεται, τους Ισραηλίτες να εξοντώνονται και το ισλάμ να επικρατεί παντού.
Και ενώ όντως τον ρόλο του απελευθερωτικού αγώνα τον υποδύθηκαν άκρως επιτυχώς επί τουλάχιστον 40 χρόνια ξεγελώντας τα δυτικά υποστηρικτικά αντανακλαστικά, πλέον απέρριψαν το προσωπείο και εμφανίστηκαν όπως πάντα ήταν. Μουσουλμάνοι καθοδηγούμενοι από τις επιταγές του Κορανίου που προβλέπει για τους Εβραίους τίποτα λιγότερο από εξόντωση.
Ο ψύχραιμος και νηφάλιος μελετητής της ιστορίας εύκολα διαπιστώνει ότι οι Ισραηλινοί έστω και εκχωρώντας μέρος των συμφερόντων τους σε αλλεπάλληλες προσπάθειες προσέφεραν λύσεις δημιουργίας κρατικής οντότητας αλλά οι Παλαιστίνιοι πάντα τις απέρριπταν. Ποιος αλήθεια εχέφρων άνθρωπος μπορεί να θεωρήσει ότι υπάρχει λύση ειρήνευσης δεχόμενος την πρόταση των Παλαιστινίων έναντι της πρότασης του Ισραήλ; Πρώτα και πάνω απ’ όλα οι Παλαιστίνιοι δεν προτείνουν καμία λύση πέραν της εκδίωξης των Εβραίων από όλη την πάλαι ποτέ Παλαιστίνη. Είναι δυνατόν αυτό να έχει προοπτική; Δεν είναι άραγε απλώς μια πρόφαση για να συνεχίζουν τη μίζερη ύπαρξή τους εκβιάζοντας στο διηνεκές συμπαράσταση από τη Δύση που μεταφράζεται σε χείμαρρο δισεκατομμυρίων δολαρίων. Και τι έχουν κάνει μέχρι τώρα με αυτά τα χρήματα; Η απάντηση είναι θλιβερά απλή. Τίποτα, πέραν της προμήθειας όπλων και συντήρησης του πληθυσμού εν είδει ιδρύματος αναξιοπαθούντων. Ουδείς μπορεί να ισχυριστεί ότι η λωρίδα της Γάζας αποτελεί επίγειο παράδεισο. Όμως τι έχουν κάνει για να προκόψουν εκεί; Ηλεκτρικό, ύδρευση, πετρέλαιο τους παρέχονται από το Ισραήλ. Στη Γάζα παλιά οι λίγες χιλιάδες Εβραίων είχαν θαυμαστή παραγωγή οπωροκηπευτικών από πρότυπα θερμοκήπια που σήμερα ρημάζουν. Τι παραπάνω από τη Γάζα έχει η Σιγκαπούρη που αποτελεί οικονομικό γίγαντα με πληθυσμιακή πυκνότητα μεγαλύτερη της Γάζας; Σκέφτηκαν ποτέ να φτιάξουν λιμάνι στη Γάζα που θα αποτελούσε σημαντικό κέντρο στην πολύφερνη Μεσόγειο; Σκέφτηκαν ποτέ να φτιάξουν τεχνολογικό ή άλλο πανεπιστήμιο; Θέλησαν ποτέ να μορφώσουν τα παιδιά τους; Και τόσα άλλα. Η απάντηση είναι όχι, διότι έχουν επιλέξει λόγω του φανατισμού τους να ενσταλάζουν στην ψυχή τους από τη γέννησή τους ήδη το μίσος για τον Εβραίο. Οι Εβραίοι δεν μισούν τους Αραβες. Αμύνονται απέναντι στους Αραβες. Αυτή και μόνο η ειδοποιός διαφορά είναι ικανή για να εξηγήσει το αδιέξοδο για τον σταματημό του πολέμου το οποίο βαραίνει αποκλειστικά τους Παλαιστινίους.
Ας σταματήσει λοιπόν ο δυτικός κόσμος να βλέπει τη διένεξη του μεσανατολικού με ενστικτώδη συναισθηματισμό και δήθεν φιλάνθρωπο διάθεση απέναντι στον κακομαθημένο πείσμονα μουσουλμανικό πληθυσμό της Γάζας και της Δυτικής όχθης και ας ορίζει κατ’ αρχάς τις καταστάσεις με τα ονόματά τους. Ητοι, όχι απλώς Χαμάς, αλλά τρομοκράτες της Χαμάς (το ίδιο ισχύει και για τη Χεζμπολάχ), όχι απλώς Χαμάς, αλλά Παλαιστίνιοι τρομοκράτες. Και πάνω απ’ όλα να διαλαληθεί σε, και κατανοηθεί απ’ όλους, ότι η αγωνιστικότητα των Παλαιστινίων εκπορεύεται από την ισλαμική τους φύση η οποία έχει κηρύξει τον ιερό πόλεμο κατά Εβραϊσμού και Χριστιανισμού. Και αν αυτό δεν το είχαν δηλώσει καθαρά μέχρι τώρα λόγω της στρατηγικής των, αποφάσισαν πλέον μη αντέχοντας άλλο να το καταπιέζουν να το ξεδιπλώσουν εμφατικά υποθέτοντας (όχι αβάσιμα) ότι και αυτό θα το χωνέψει έστω ζορισμένα η Δύση και θα εξακολουθεί να τους κανακεύει.
Και τελικά το κάνουν όχι ως μια επιλογή τακτικής από το επιτελείο μάχης των Παλαιστινίων, αλλά επειδή έτσι ορίζει το Κοράνι το οποίο όσο κι αν είναι δύσκολο για έναν δυτικό να το καταλάβει, δεν αποτελεί το ιερό βιβλίο μιας θρησκείας μόνο αλλά και το Σύνταγμα της πολιτικής και κοινωνικής ζωής της ούμας των πιστών της, του πολιτικού Ισλάμ δηλαδή.
Όπως η Δύση θέλει να αυταπατάται ότι οι μουσουλμάνοι εντός της θα αποτελέσουν κάπως, κάποτε στο μέλλον μέρος του πολιτισμού της έστω και με το ζόρι διατηρώντας συνάμα (και καλώς) σχέσεις σεβασμού με τα ισλαμικά κράτη, έτσι και το Ισραήλ ελπίζει να πετύχει μια αξιοπρεπή σχέση με τα μουσουλμανικά κράτη προεξαρχούσης της Σαουδικής Αραβίας και με την Αίγυπτο σε ουδετερότητα. Αυτή την εξαιρετική προοπτική η οποία ακριβώς θα έλυνε το «παλαιστινιακό» ανατίναξαν βάσει σχεδίου οι τρομοκράτες Παλαιστίνιοι βυθίζοντας σε απόγνωση και τη μικρή μερίδα του πληθυσμού τους που σιωπηρά υποφέρει και ελπίζει σε μια συμβίωση καλής γειτονίας με το Ισραήλ. Και δεν πρόκειται απ’ ότι φαίνεται να συνετιστούν στο ορατό μέλλον μια και έχουν καταστεί πρόθυμα υποχείρια του ισλαμικού φονταμενταλισμού υπό την ηγεσία της Τουρκίας και του Ιράν. Η πυγμή του Ισραήλ είναι που οδήγησε Αίγυπτο, ΗΑΕ, Σ. Αραβία και Ιορδανία να αναστείλουν το ορμέμφυτο του ισλαμισμού τους και να το αποδεχτούν ως κρατική οντότητα. Αυτός είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσει και η Δύση προκειμένου να αντιμετωπίσει την Τουρκία και το Ιράν. Αν πέσει το Ισραήλ θα πέσει και η Δύση.
Γιώργος Χώτος, Νοέμβριος 2023