Με τα νιάτα στο Κολούμπια να έχουν χαλάσει τον κόσμο για την εργολαβία που έχουν αναλάβει να δημιουργήσουν μια Παλαιστίνη για τους Παλαιστίνιους χωρίς τους Εβραίους, και τον συρφετό των «προοδευτικάριων» που οσφράνθηκαν ευκαιρία και μαζεύτηκαν γύρω τους για να τους αβαντάρουν, μου έρχεται στο νου η ίδια παλιά καλή ιστορία, περί της αγωνιζόμενης νεολαίας που όλα τα ξέρει και πολεμά το άδικο.
Τώρα πως συμβαίνει το άδικο να βρίσκεται εκεί που καταλήγει ο ομφάλιος λώρος που τους συνδέει με την πηγή τροφοδοσίας τους σε λεφτά, ζεστό σπιτικό και τροφή, ασφαλές σύστημα διαβίωσης και απόλυτη ελευθερία έκφρασης ενώ το φαντασιακό τους δίκαιο ακριβώς εκεί που τα παραπάνω ούτε συμβαίνουν, ούτε οι αδικημένοι κοπιάζουν για να συμβούν, αυτό είναι κάτι που ενώ κάνει τα νεύρα μας κουρέλια φαίνεται ότι αποτελεί παγκόσμιο νόμο.
Και έχει καθιερωθεί οιονεί εθιμικά ως γκροτέσκος νόμος καθώς μεταπολεμικά τα νιάτα στράφηκαν μαζικά προς τον φαντασιακό κομμουνισμό αποφεύγοντας βέβαια να μεταναστεύσουν στον πραγματικό κομμουνισμό της ΕΣΣΔ, της Κίνας, της Κούβας, του Βιετνάμ, της Β. Κορέας. Εκεί βλέπεις οι αντίστοιχοι νεολαίοι όντας φιμωμένοι από τις φρικώδεις απολυταρχίες δεν φοβούνταν μόνο το φίμωμα για όποια αντίδραση εκδήλωναν αλλά ακόμα και τη φυσική τους εξόντωση. Όμως το παράδειγμα της Κίνας κατά την «πολιτιστική Μαοϊκή επανάσταση» ενώ εκ πρώτης φαντάζει διαψευστικό του παραπάνω, με καλύτερη ανάγνωση ερμηνεύει σε μεγάλο βαθμό τη σημερινή αντιδυτική οχλαγωγία των δυτικών νιάτων. Η πολιτιστική επανάσταση του Μάο έδωσε ρόλο και δύναμη κυβερνητική στη νεολαία καθιστώντας τη, κατά το ναζιστικό πρότυπο, εξουσιαστικό γρανάζι του κράτους μέσω της στράτευσης, της προπαγάνδας και της πλύσης εγκεφάλου. Οι φανατισμένοι νεολαίοι ξεσπώντας αχαλίνωτα κατά ενός στοχευμένου εχθρού έγιναν όχλος η καταστροφική μανία του οποίου ανατροφοδοτούνταν από τη βία που εξασκούσαν πάνω στους κατασκευασμένους στόχους. Ενιωθαν κι αυτοί τότε, όπως οι σημερινοί δυτικοί νεολαίοι, ότι έχουν στρατευθεί για κάποιο μεγάλο σκοπό, για να κάνουν τον κόσμο καλύτερο, για ένα αφηρημένο και θολό αρχέτυπο ουτοπικής ευδαιμονίας.
Το πόσο λάθεψαν και τι δεινά επέφεραν το απέδειξε κατόπιν η κατάπτωση της χώρας τους, η μετέπειτα αναμενόμενη (από τους ειδήμονες τουλάχιστον) κατάρρευση σαν τραπουλόχαρτα του κομμουνισμού ανά τον κόσμο και η σημερινή οικονομική μαφία που κυβερνά τις μετακομμουνιστικές κρατικές οντότητες σε Κίνα και Ρωσία.
Ετσι σήμερα η μεταπολεμική «μόδα» της αριστεροσύνης που κυριάρχησε στο θυμικό των δυτικών νεολαιών και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, με πνευματικές ελίτ καθοδήγησης τύπου Σάρτρ, έχει σήμερα θάψει μεν το λάβαρο της κομμουνιστικής φενάκης αλλά το έχει αντικαταστήσει με την οικοφοβία και την κουλτούρα της αφύπνισης (woke). Σήμερα δρέπουν και τους καρπούς των αριστοτεχνικά οργανωμένων σχεδίων τους της ιδεολογικής υπονόμευσης της Δύσης οι πάλαι ποτέ Σοβιετικοί εγκέφαλοι και σημερινοί Πουτινιστές.
Δυστυχώς στο πλαδαρό πολιτικά και πολιτισμικά περιβάλλον της χορτασμένης Δύσης, οι καλοθρεμένοι νέοι της ψάχνοντας για πνευματική περιπέτεια, εκτόνωση της ανάγκης τους για οπαδική στράτευση, από ανία και ανοησία αφήνονται στον φανατισμό και στην ηδονή της κατεδάφισης των φυλλορροούντων αξιών των γονέων τους, πριονίζοντας ηλιθίως το κλαδί στο οποίο στέκονται χωρίς καν να φαντάζονται τι τους περιμένει αν κληθούν να προστατευθούν από αυτούς τους οποίους σήμερα στηρίζουν.
Γιώργος Χώτος, Απρίλιος 2024