Υπάρχουν πολλοί, επώνυμοι και περιώνυμοι οι οποίοι πρεσβεύουν και διαλαλούν για τα απωθημένα του μουσουλμανικού κόσμου έναντι της Δύσης. Δηλώνουν ότι δικαιολογημένα ο μουσουλμάνος φέρει μέσα του αιώνια αγανάκτηση για τα δεινά που του επισσώρευσαν οι Δυτικοί εκμεταλλευτές.
Αφήνοντας κατά μέρος τη μουσουλμανική σαρωτική επέκταση του 7ου – 8ου αιώνα κατά την οποία υποτάχθηκε στο φανατισμό των μωαμεθανών όλη η Ανατολή, η Β. Αφρική και η Ιβηρική, ας δεχτούμε ότι οι σταυροφορίες ήταν το αίσχος της Δύσης γι’ αυτούς. Τι ήταν οι σταυροφορίες λοιπόν; Μήπως δεν ήταν επεκτατική πολιτική του ισχυρού; Ηταν αναμφισβήτητα (και δικαιολογημένα μάλιστα). Και τι μ’ αυτό; Σήμερα τι σχέση έχουν με τον ισλαμικό φονταμενταλισμό; Στον πόλεμο του Κόλπου δεν πολέμησαν άραβες μαζί με Αμερικανούς; Στην επέμβαση στο Ιράκ δεν συντάχθηκαν με τους Αμερικανούς οι μισοί τουλάχιστον Ιρακινοί; Σε ποιούς αφελείς απευθύνονται δικαιολογώντας τους ισλαμοτρομοκράτες ως συνειδητοποιημένους αγανακτισμένους για το δίκιο που (δήθεν) τους στέρησαν;
Τι ζητούν οι τρομοκράτες; Κάτι διεκδικείς όταν καταφεύγεις σε τέτοιες ενέργειες απελπισίας. Υπάρχει μήπως κάποιος αλυτρωτισμός; Κάποια χαμένη πατρίδα που άμα την πάρουν θα ησυχάσουν; Οχι βέβαια. Απλώς μισούν ηλιθίως και καταχθονίως τη Δύση και τους Δυτικούς (εκτός από το μεταξύ σιιτών, σουνιτών, σουφιστών μίσος).
Θεωρούν κάθε απλό Δυτικό πολίτη ως υπεύθυνο για τη Δύση, την κακιά διεφθαρμένη Δύση. Τη διαφορετική από το κοράνι τους Δύση. Αξίζει λοιπόν κατ’ αυτούς θάνατος σε κάθε Δυτικό άνθρωπο, παιδί, νέο, γέρο, ακόμα και βρέφη. Ο απόλυτος παραλογισμός των αφιονισμένων παρανοϊκών παρασίτων.
Και η Δύση, ο κοσμικός Δυτικός πολίτης, ο χριστιανός, ναι ο χριστιανός Δυτικός πολίτης τι μπορεί να κάνει; Τίποτα; να κάθεται να κοιτά και με μαλάκυνση πνευματική να δικαιολογεί τα τέρατα και τους καθοδηγητές τους; Να ανέχεται τη θρησκεία τους και το μουσουλμανικό κόσμο που σιωπηρά, ναι σιωπηρά, δεν αποδοκιμάζει αλλά μάλλον ευχαριστιέται με κάθε τρομοκρατική επίθεση;
Γιατί να μη δικαιούται και ο Δυτικός κόσμος να κηρύξει “πόλεμο”; Γιατί να μη θεωρήσει υπεύθυνο κάθε μουσουλμάνο, άραβα, Τούρκο και λοιπούς πολίτες του συναφιού τους (“πολίτης” άραγε τους αξίζει αυτός ο τίτλος;) και αφού τους θεωρήσει υπεύθυνους να τους κηρύξει τον πόλεμο, όχι πόλεμο σαν τον δικό τους αλλά πόλεμο υπό την έννοια της άμυνας. Πόλεμο ιδεών και αστυνόμευσης στον αιματηρό τους αναίτιο και άδικο πόλεμο. Επίθεση ιδεολογική και αποφασιστική στη φρικώδη αιματηρή τους επίθεση. Χωρίς αιματηρά αντίποινα εμείς, χωρίς σκοτωμούς, αλλά με πυγμή. Με σιδηρά εφαρμογή του νόμου. Με υποχρεωτική αποκήρυξη του ισλάμ και των επιταγών του. Με δήλωση και έμπρακτη απόδειξη από αυτούς ότι υπερισχύει το κοσμικό δίκαιο της Δύσης (όπου μαζικώς καταφεύγουν) έναντι των θρησκευτικών τους πρακτικών. Θρησκευτικών πρακτικών οι οποίες λόγω των απειλών που εμπεριέχουν για τη Δύση πρέπει να εξοβελιστούν στην εκτός νόμου περιοχή..