Η ειρήνη στην Ελλάδα ζει με δανεικό χρόνο και δεν χωρεί αυταπάτη σ’ αυτό. Λίγοι από εμάς το ξέρουμε καλά και ανησυχούμε αλλά η πλειονότητα του λαού δεν θέλει ούτε να το σκέφτεται. Οφείλουμε εμείς οι αγωνιούντες να ταρακουνήσουμε λαό και κυβέρνηση λέγοντας την αλήθεια και προτείνοντας μέτρα όσο κι αν ακούγονται δυσάρεστα εκ πρώτης, προκειμένου να προετοιμαστούμε για τη δραματική ώρα που η πατρίδα θα καλέσει στη στράτευση για τη σωτηρία της.
Ο τουρκικός πληθυσμιακός γίγαντας-γείτονας σταθερά και μεθοδικά ανεβάζει τους τόνους της προκλητικότητάς του εκμεταλλευόμενος το χρόνο, για να δημιουργήσει όταν νιώσει έτοιμος τις ιδανικές κατ’ αυτόν συνθήκες προκειμένου να ακρωτηριάσει για ακόμα μία φορά την εθνική μας επικράτεια. Καθώς μάλιστα αποκαλύπτει όλο και πιο καθαρά το ισλαμικό του πρόσωπο συντασσόμενος με τις οπισθοδρομικές μουσουλμανικές χώρες σε μια τροχιά απομάκρυνσης από τον δυτικό κόσμο, θα ελευθερώνεται από τις αναστολές εκδυτικισμού του και θα αφήσει τα εισβολικά του ένστικτα αχαλίνωτα.
Σήμερα που Ευρώπη και Αμερική αναδιατάσσουν τις προτεραιότητές τους αντιλαμβανόμενες ότι ο σύγχρονος πολυπολικός κόσμος δημιουργεί νέες απειλές από κράτη-δυνάμεις ταραξίες (Ρωσία, Ιράν, Τουρκία, Κίνα, Β. Κορέα) και το πολιτικό ισλάμ σε παράδοξη σύμπνοια με αυτές, η Ελλάδα και η Κύπρος αρχίζουν να μην νιώθουν μόνες στην πολυτάραχη θάλασσα της Μεσογείου.
Όμως η αίσθηση ότι είσαι σύμμαχος με μεγάλες δυνάμεις δεν αρκεί για να σου διασφαλίσει την ειρήνη. Οφείλεις αυτοδύναμα να δείξεις και να πείσεις για την ισχύ και την αποφασιστικότητά σου. Η συμμετοχή μας στο ΝΑΤΟ δεν αποτρέπει την επίσης συμμετέχουσα Τουρκία από το να απειλεί τη «σύμμαχό» της Ελλάδα. Παρόλα αυτά όμως αυταπατάται σε εγκληματικό βαθμό όποιος νομίζει ότι χωρίς τις κατάλληλες συμμαχίες μπορεί να νικήσει σε ένα πόλεμο ή τουλάχιστο να μη χάσει. Η Ελλάδα ιστορικά και πολιτικά ανήκει στο Δυτικό μπλοκ δυνάμεων και μάλιστα των ναυτικών. Δεν μπορεί, δεν δύναται και δεν πρέπει να αποκλίνει από τη γραμμή του ΝΑΤΟ. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να διεκδικεί τα μέγιστα από αυτό, ούτε να δέχεται χωρίς πειστικά και πιεστικά υπέρ των δικαίων της επιχειρήματα τη θρασύτητα της Τουρκίας απέναντί μας, κάθε φορά που οι σύμμαχοί μας την ανέχονται σκανδαλωδώς.
Η Ελλάδα οφείλει να αποκτήσει ισχυρές αποτρεπτικά ένοπλες δυνάμεις τόσο εμψύχως ως προς το πολυάριθμο και εκπαιδευμένο προσωπικό, όσο και της πολλαπλής απόκτησης σύγχρονων συστημάτων με παράλληλα ανάπτυξη της πολεμικής της βιομηχανίας.
Οσο κι αν οι Δυτικές Ευρωπαϊκές ή Νατοϊκές χώρες δείχνουν τα τελευταία χρόνια να μην εμπιστεύονται τον ολοένα και πιο προκλητικό ισλαμοφασισμό της Τουρκίας, (εξ ‘ου και η πρόσφατη για πρώτη φορά αναφορά στη συνθήκη του Μοντρέ στην πρόσφατη σύνοδο του ΝΑΤΟ στην Ουάσιγκτον), είναι αμφίβολο το κατά πόσο θα προβούν σε προστατευτικές για εμάς πολεμικής υφής κινητοποιήσεις την κρίσιμη (και μάλλον αναπόφευκτη) ώρα που θα ανάψει η Τουρκία τη φωτιά. Όταν επέλθει η κρίσιμη ώρα του αναπόφευκτου είναι αμφίβολο κατά πόσο το ΝΑΤΟ (βλ. Αμερική) θα μας συνδράμει στρατιωτικά. Επίσης η αμυντική συμμαχία μας με τη Γαλλία, όσα ρεαλιστικότερα κι αν προβλέπει από τα αντίστοιχα του ΝΑΤΟ κι αυτή δεν μας γεννά τη σιγουριά. Θεωρώντας λοιπόν μάλλον ανεπαρκείς τις συμμαχίες αυτές, οφείλουμε να κάνουμε την υπέρβαση και να συνδεθούμε συμμαχικά για πολεμική συνδρομή με ένα κράτος πραγματικά μεγάλης και ασκούμενης ισχύος και το οποίο θα εκτιμήσει επίσης τη στρατιωτική δύναμη της Ελλάδας. Το κράτος αυτό ως δυνητικός στρατιωτικός σύμμαχος είναι το Ισραήλ το οποίο πολύ θα χαίρονταν να συνάψει εκτός ΝΑΤΟ στρατιωτική συμμαχία με την Ελλάδα η οποία θα ενδυνάμωνε και τη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ. Για όσους φοβούνται ότι η συμμαχία με το Ισραήλ θα μας φορτώσει και τους αντιπάλους του, όντως σωστά το σκέφτονται. Όμως το πολιτικοθρησκευτικό υπόβαθρο αυτών των υποτιθέμενων αντιπάλων είναι ήδη εχθρικό και για τη χώρα μας καθώς ποδηγετείται από την Τουρκία. Αν ποτέ μάλιστα το Ισραήλ μεταβεί σε ειρηνική περίοδο με την με κάποιο τρόπο ίδρυση παλαιστινιακού κράτους (πολύ αδύναμη προοπτική), τότε μάλλον δεν θα δείξει ενδιαφέρον για μια τέτοια πρότασή μας καθώς ενδέχεται να εξομαλύνει και τη σχέση του με την Τουρκία. Τώρα είναι η ώρα να πλησιάσουμε για συμμαχία το Ισραήλ, να τολμήσουμε, να εξοβελίσουμε την πλαδαρότητά μας ως προς τις επιλογές για τα συμφέροντά μας και να γίνουμε μέρος ενός παιγνίου ισχύος στην άμεση γειτονιά μας που φλέγεται.
Γιώργος Χώτος, ομότιμος καθηγητής πανεπ. Πατρών
Ιούλιος 2024