Το γεωπολιτικό γίγνεσθαι στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου βρίσκεται σε πρωτοφανή ανάδευση ψάχνοντας ένα σημείο ισορροπίας το οποίο θα αργήσει πολύ να παγιωθεί και ως εκ τούτου όλα τα εμπλεκόμενα κράτη οφείλουν να δράσουν κατά τα συμφέροντά τους με στρατηγικό σχέδιο αποφασιστικά σαφές (για το εσωτερικό τους και το εξωτερικό) προκειμένου να είναι ενεργοί διεκδικητές και όχι παθητικοί αποδέκτες.
Η Ελλάδα και η Κύπρος τόσο υπό την αιγίδα της ΕΕ όσο και του ΝΑΤΟ και ειδικότερα βάσει των αναβαθμισμένων σχέσεών τους με τις ΗΠΑ, δεν θα ξαναβρούν καλύτερη ευκαιρία για να ξεκαθαρίσουν τα αναφαίρετα δικαιώματά τους στη Μεσογειακή θαλάσσια επικράτεια που τους αναλογούν από την τρέχουσα εποχή. Στην αρένα των αγωγών ενέργειας, βυθοτεμαχίων με υδρογονάνθρακες, χερσαίων ορυκτών και εμπορικών δρόμων, διαγκωνίζονται μικροί και μεγάλοι γεωστρατηγικοί παίκτες και η Ελλάδα θα ήταν αυτοκτονικό μόνο να παρακολουθεί και όχι να διεκδικεί.
Με την Τουρκία μόνιμο σαμποτέρ της ειρήνης στη Μέση Ανατολή, το Ισραήλ να αγωνίζεται να ξεριζώσει τον ισλαμικό φονταμενταλισμό που το απειλεί (και όχι μόνο αυτό) και τη Συρία να βρίσκεται σε ρευστή κατάσταση μέχρι να μορφοποιηθεί ο ρόλος-κλειδί για την περιοχή τον οποίο εκ των πραγμάτων έχει, η Ελλάδα δεν μπορεί να εφησυχάζει ως να μην την αφορούν οι εξελίξεις, ούτε να ασχολείται αναγκαστικά με κάτι μόνο όταν η αναστάτωση την αγγίξει.
Στη Μεσογειακή γειτονιά μας ο πόλεμος με σκληρά όπλα και οικονομικά συμφέροντα εμπλέκει Αμερικανούς, Ρώσους, Κινέζους Ιρανούς, Ισραηλινούς, Τούρκους και Αραβες και είναι αφέλεια να νομίσει η Ελλάδα ότι τα κύματα των αναταράξεων θα την αφήσουν σε «μπουνάτσα».
Για να έχεις λόγο στιβαρό σε διπλωματικό επίπεδο, ας μη γελιόμαστε, απαιτούνται ένα, ή και τα δύο καλύτερα, από τα προαπαιτούμενα που σμίλεψαν ανά τους αιώνες την ιστορία. Οπλα και χρήμα. Στρατός δηλαδή και ισχυρή οικονομία.
Η Ελλάδα μεταπολιτευτικά φαίνεται ότι έχει λησμονήσει την ιστορία της, καθώς ουσιαστικά δεν τη μελετά ούτε στα σχολεία, και από πολεμικό έθνος έχει μαραζώσει εθνικά μεταπίπτοντας αποχαυνωμένη σε εθνική αφασία προτιμώντας μια αναπόφευκτη ευθανασία από την ανάνηψη και την έγερση.
Τα πρότυπα της εθνικής μας ρώμης είναι πάντα δίπλα μας αλλά τα έχουμε καταχωνιάσει για να μη τα βλέπουμε μη και ενοχλήσουν την εφήμερη ραστώνη που νομίζουμε ότι μας εξασφαλίζει μια αέναη ειρήνη.
Αν και για πρώτη φορά στην μεταπολιτευτική 50κονταετία, τα τελευταία χρόνια κάτι φαίνεται να σκιρτά ως προς τους εξοπλισμούς και κάποια διπλωματική μας κινητικότητα, πολύ απέχουμε ακόμα από μια επανεκκίνηση στις πραγματικές μας ιστορικά «εργοστασιακές» ρυθμίσεις προκειμένου το ηθικό του λαού να ανακάμψει και τον καταστήσει αποφασισμένο να αντισταθεί στις έξωθεν επιβουλές.
Χωρίς ισχυρό στρατό είσαι αμελητέος και πάνω σ’ αυτό επιμένω χρόνια τώρα για την καθολική, αρρένων και θηλέων υποχρεωτική άνευ ουδεμίας αναβολής στράτευση στα 18 και συνεχούς εφεδρείας κατόπιν, ως το πρώτο βήμα για την εθνική ανασύνταξη. Η εξωπραγματική για εμάς περίπτωση της Πολωνίας, όπου στο γυμνάσιο οι έφηβοι εκγυμνάζονται στα όπλα και στη σκοποβολή, είναι ένα έξοχο παράδειγμα για το πως σε μια μοντέρνα και δυναμική Ευρωπαϊκή χώρα υπό την ηγεσία ενός σημαίνοντος Ευρωπαϊστή όπως ο Τουσκ, ο ρεαλισμός επικρατεί του εφησυχασμού.
Γιώργος Χώτος, Δεκέμβριος 2024