Ωρες-ωρες πιάνω τον εαυτό μου να με κριτικάρει μαστιγώνοντάς με για το πάθος που δείχνω να επιχειρηματολογώ εναντίον της σύγχρονης φαντασιακής στράτευσης του να δεχθούμε ότι μας απειλεί η επιλεγόμενη κλιματική αλλαγή.
Επί του πρακτέου, στη θεωρητική του προσέγγιση, με μαλώνω επειδή αφήνω να μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι όταν διαβάζω ή ακούω επώνυμους ή «ανώνυμους» ψαγμένους να διαλαλούν φορώντας το φωτοστέφανο του μυημένου, ότι ήδη κατευθυνόμαστε προς τον όλεθρο και μόλις που προλαβαίνουμε να πατήσουμε φρένο στις ανθρωπογενείς εκπομπές άνθρακα.
Εχει ήδη αρχίσει ο διαχωρισμός μας σε δύο ιδεολογικά στρατόπεδα επ’ αυτού, το ένα των σταυροφόρων της σωτηρίας που κηρύσσουν «το μετανοείτε» (οι επονομαζόμενοι υποστηρικτές) και το άλλο, των σκεπτικιστών ή αρνητών, που ανεύθυνα «αδιαφορούν» για την κατανάλωση των ορυκτών καυσίμων.
Αφήνω κατά μέρος το τεχνικό μέρος του θέματος που αφορά ήλιο, ατμόσφαιρα, θερμοδυναμική και χημεία του άνθρακα, για τα οποία αμφότερα τα μέρη στη συντριπτική τους πλειονότητα δεν ξέρουν που παν τα τέσσερα και εστιάζομαι, εγώ ο στιγματισμένος από την κυριαρχία των πρώτων ως αρνητής, στη νοητική μας διαπάλη και μόνο, επειδή πουθενά αλλού στην πραγματικότητα, ούτε στη δημιουργία του υποτιθέμενου προβλήματος, ούτε στην πρακτική δράση επίλυσής του εμπλεκόμαστε.
Τι έχουμε να χωρίσουμε άραγε; Σε τι είμαστε αντίπαλοι; Να νικήσουμε πάνω σε τι; Τι διακυβεύεται; Εχουμε αναλάβει κάποιο έργο όπου ο ένας κτίζει και δημιουργεί κι ο άλλος το χαλάει; Είναι οι «υποστηρικτές» ιππότες της σωτηρίας και οι αρνητές βάρβαροι ολετήρες της ανθρωπότητας;
Επειδή εγώ σύρομαι στο δικαστήριο ως κατηγορούμενος, οι ενάγοντες «υποστηρικτές» οφείλουν να αποδείξουν με αδιάσειστα στοιχεία την ενοχή μου.
Εκπέμπω προσωπικά (πέραν των εκπνοών μου) με τον τρόπο ζωής μου υπερβολικό άνθρακα στην ατμόσφαιρα και πρέπει να το σταματήσω; Και ενώ το κάνω φορτίζοντας εν γνώσει μου την ατμόσφαιρα αρνούμαι να σταματήσω αυτή την πρακτική; Και αυτοί που με κατηγορούν έχουν ήδη συμμορφωθεί επ’ αυτού ενώ εγώ όχι;
Μήπως είμαι σαμποτέρ των προσπαθειών τους για μια «καθαρή» από διοξείδιο Ελλάδα όπου αν ευοδωθούν οι αγώνες τους θα δημιουργηθεί μια όαση δροσιάς, ένα κλιματικό Xanadu, και άσε τις Κίνα, Ινδία, Ρωσία και ΗΠΑ να ξεροψηθούν όταν έλθει η doom’s day;
Μήπως είμαι αντιδραστικός και αμόρφωτος ψεκασμένος που πάει κόντρα στην επιστήμη, την ακολουθούσα τη συνειδησιακή της τίμια ορθότητα και με πέραν πάσης αμφιβολίας πειραματικά στοιχεία μας έδειξε την οδό της σωτηρίας ως τη μοναδική επιλογή;
Και αν στο μέλλον δικαιωθώ και αποδειχθεί ότι το πάθος των υποστηρικτών για τον αγώνα τους αφορούσε μια φενάκη, ένα πουκάμισο αδειανό, θα ανακουφιστούν άραγε που τελικά δεν υπάρχει κίνδυνος; Εγώ δεν πρόκειται να κομπάσω, το υπόσχομαι. Αλλωστε, αν οσονούπω αποδειχθεί ότι όντως έχουμε πρόβλημα (γιατί πρόβλημα δεν υπάρχει όπως έχω ξαναγράψει), πρώτος θα συστρατευθώ μαζί τους στον αγώνα.
Εκτός των άλλων γιατί να με αντιπαθούν; Μαζί με αυτούς αγόγγυστα δεν υπομένουμε όλοι μας την ενεργειακή φτώχεια της Ευρώπης και την πανάκριβη φουριόζα πράσινη ανάπτυξη που μεταφράζεται σε εξωφρενικούς λογαριασμούς ρεύματος;
Αυτό έλειπε τώρα να κατηγορηθώ για ταπεινά κίνητρα ότι κοιτάω μόνο το συμφέρον της τσέπης μου (ενώ αυτοί όχι) και δεν αρνούμαι μετά βδελυγμίας, λιγνίτη, αργό και φυσικό αέριο όπως το έχουν κάνει ή προσπαθούν έστω οι μοντέρνοι κυβερνήτες μας.
Απορημένος (και χωρίς χαιρεκακία), βλέπω τελευταία μια αιθεροβάμουσα και ενεργειακά πεινασμένη Ευρώπη να κλεφτοκοιτά ξερογλειφόμενη κάθε υπαρκτό ή πιθανό πηγάδι πετρελαίου ανά την υφήλιο και κάθε δαιμονοποιημένο πυρηνικό εργοστάσιο προκειμένου να «την κάνει» προς αυτά με ελαφρά πηδηματάκια για να λαδώσει το άντερό της. Και αν τελικά την κάνει, που θα ‘χουν πάει οι μεγαλόστομες και στομφώδεις διακηρύξεις ότι γυρίσαμε σελίδα και αποκαθαρθήκαμε από τους βρωμιάρηδες τους υδρογονάνθρακες; Αυτούς δηλαδή που ήταν η αιτία για την ακμή μας.
Τελικά, αν στο ιδεολογικό δικαστήριο παρόλα τα στοιχεία της αθωότητάς μου, η πλάνη επικρατήσει και καταδικαστώ, τι είδους ποινή θα μου επιβληθεί; Σε τι θα προσβλέπει η αναμόρφωσή μου; Όταν την εκτίσω, ή και κατά την έκτισή της προβλέπεται άραγε επανένταξή μου σε δράσεις που έχουν αναλάβει οι «υποστηρικτές»; Ποιες είναι αυτές, πολύ θ’ άθελα να ξέρω από τώρα. Η μήπως απλώς θα υποχρεωθώ να ενταχθώ μαζί τους σε μια ωραία ατμόσφαιρα, δηλαδή απλώς να υποστηρίζω και διαδίδω το μήνυμα: «ΟΧΙ ΣΤΑ ΟΡΥΚΤΑ ΚΑΥΣΙΜΑ, ΣΩΣΤΕ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ». Διότι αν ισχύει αυτό το τελευταίο ως η μόνη ποινή, τότε αξίζει το ρίσκο να συνεχίσω ως αντιδραστικός.
Γιώργος Χώτος, Δεκέμβριος 2024