Γιώργος Χώτος – George Hotos
Συμβαίνει συχνά και όσο μεγαλώνω συχνότερα, (ή έτσι μου φαίνεται), να μιλώ για πράγματα και ο συνομιλητής μου να εννοεί άλλα από αυτά που εννοώ εγώ με τις λέξεις μου. Συμβαίνει και το αντίστροφο να μου μιλά εννοώντας κάτι και εγώ να καταλαβαίνω άλλο επειδή έχω διαφορετική κατανόηση για το σημαινόμενο των λέξεών του (τα δικά του σημαίνοντα). Χωρίς κομπασμό να δηλώσω την ιδιαίτερη ικανότητά μου (την οποία κατάκτησα με επίπονη προσωπική πειθαρχία), για την κατανόηση των λέξεων-εννοιών. Δεν μπορώ να ανεχθώ πλέον στη ζωή ασάφειες και κενολογίες. Αυτό συνιστώ και διδάσκω και στους φοιτητές μου. Οι μεγαλύτεροι και συνομήλικοί μου δεν χρειάζονται νουθεσίες, όποιος καταλαβαίνει έχει καλώς, ας μετάσχουμε μαζί στην αναζήτηση και απόλαυση της αλήθειας.
Πορευόμαστε στη ζωή με βάση κανόνες. Αυτό ουδείς μπορεί να το αρνηθεί. Και επειδή η ζωή μας πρέπει να συνεχίζεται και να επιδιώκουμε την ευτυχία, επιχειρώ με τις παρακατω προτάσεις να δηλώσω τι σημαίνουν βασικές έννοιες με τις οποίες ζούμε ως κοινωνία πολιτισμένα.
Και ως βιολόγος δεν είναι δυνατόν να μη διατυπώσω πρώτα απ’ όλα το τι σημαίνει ζωή για εμένα. Να επισημάνω εδώ ότι για τον ορισμό της ζωής με ένα χρηστικό-συμπαγή τρόπο, έχουν διατυπωθεί μύριες όσες προτάσεις. Αλλες εύστοχες, άλλες ημιτελείς. Κάποιες πολύ καλές αλλά πολύ μεγάλες σε λεκτική έκταση. Ιδού παρακάτω ο ορισμός κατ’ εμέ.
“Ζωή” είναι η οργανωμένη κυτταρική οντότητα η οποία ανταλλάσσει ύλη και ενέργεια με το περιβάλλον καταλήγοντας σε αναπαραγωγή του εαυτού της βάσει μοριακού κώδικα, οι μη θνησιγόνες μεταλλάξεις του οποίου προκαλούν τη βαθμιαία αλλαγή της οντότητας σε καινούργια.
Στον παραπάνω ορισμό απουσιάζουν ιδιότητες όπως “κίνηση”, “αισθητήρια”, “αύξηση” που μπορούν να βρεθούν υπό κάποια ιδιοτυπία και σε μη ζωντανή ύλη. Επέλεξα τις αδιαμφισβήτητες καθολικές ιδιότητες της ζωής οι οποίες όμως εξακολουθούν να αφήνουν “μετέωρους” τους ιούς. Δεν είμαι σε θέση να εκφέρω γνώμη για το αν οι ιοί είναι ζώσες οντότητες. Ισως είναι μια μεταβατική κατάσταση της ύλης από τη νεκρά στη ζώσα. Η έμφαση στον ορισμό μου είναι στην αναπαραγωγή και μάλιστα στην διά των μεταλλάξεων του DNA συνεχή αναπαραγωγή που μακροχρόνια δημιουργεί νέα είδη (εξέλιξη). Χωρίς την ενσωμάτωση της εξέλιξης στο όποιο σκεπτικό του ορισμού της ζωής, τυρβάζουμε κενολογούντες διότι έχουμε αγνοήσει-παραβλέψει το κορυφαίο και μεγαλειώδες γεγονός της εξέλιξης από το πρωταρχικό κύτταρο στον σκεπτόμενο άνθρωπο (σε διάστημα 3,5 δισεκατομμυρίων ετών, να μη το ξεχνάμε).
Παρακάτω θα παραθέσω επεξήγηση βασικών λέξεων έμφορτων με ιδιότητες ανθρώπινης φύσης και οι οποίες καθορίζουν την κοινωνική μας ζωή. “Ανθρωπος” δεν νοείται το ον που απλώς επιβιώνει μέσα στη φύση. Ανθρωπος σημαίνει ον που συνδιαλέγεται με ομοίους του με σκοπό την ευτυχία στη διατηρήσιμη φύση.
Βάσει των παραπάνω έχουμε:
Την αλήθεια τη συναποτελούν τα συμβάντα και οι αιτίες των.
Αρετή είναι η παραγωγή αξιών ανιδιοτελώς.
Αγαθό είναι ό,τι παράγει αξία.
Αξία είναι ό,τι παράγει πολιτισμό.
Πολιτισμός είναι κάθε έκφραση κοινωνικής ευταξίας που συμβάλλει στην ευτυχία.
Ευτυχία είναι το αποτέλεσμα του συνδυασμού υγείας και ψυχικής ευφορίας.
Η ψυχική ευφορία συμβαίνει όταν ο άνθρωπος αισθάνεται αρμονία πράξης και συνείδησης.
Συνείδηση είναι ο εσωτερικός έλεγχος για τη συμφωνία πράξεων και αγαθότητας.
Εγγύηση της κοινωνικής ευταξίας είναι ο νόμος.
Νόμος παράγεται επειδή η κοινωνία μοιράζεται πόρους.
Οι πόροι χρειάζονται για την επιβίωση του ανθρώπου.
Κατά την πρωταρχική κοινωνική οργάνωση η δύναμη (ή η βία) του ιχσυρότερου θα θέσει τους κανόνες.
Οταν οι κανόνες τεθούν σε ισχύ θα καθιερώσουν νόμους.
Η εξουσία είναι απαραίτητη για να εγγυηθεί την τήρηση των νόμων.
Καθήκον είναι η ανιδιοτελής εκτέλεση των υποχρεώσεών μας.
Υποχρέωση είναι οι ενέργειες που μας επιβάλλονται να κάνουμε προς όφελος του κοινωνικού συνόλου.
Το κράτος έχει ισχύ όταν μπορεί να εγγυηθεί.
Η στερέωση της εγγύησης προϋποθέτει εξουσία.
Η εξουσία υπάρχει όταν δικαιούται την βάσει κανόνων βία.
Η δικαιοσύνη είναι το θεμελιώδες γνώρισμα του κράτους.
Η δικαιοσύνη εκφράζει την ισχύ του νόμου.
Ο νόμος κυβερνά και τη δικαιοσύνη.
Τυφλή υποταγή οφείλουμε μόνο στους νόμους.
Αρχων που δεν εφαρμόζει τους νόμους πρέπει να πίπτει.
Οι κοινωνικοί κανόνες καθιερώνονται σταδιακά και ανεπαίσθητα. Οι κρατικοί κανόνες είναι η λειτουργική έκφραση των νόμων.
Τους κρατικούς νόμους τους υπακούς. Τους κοινωνικούς κανόνες τους ακολουθείς. Για τους κρατικούς νόμους δεν τίθεται δίλημμα, είναι υποχρεωτικοί. Για τους κοινωνικούς κανόνες μπορείς ακόμα και να επιβάλλεις την αλλαγή τους.
Η αναρχία είναι ουτοπία.
Λογική είναι η λειτουργία των νόμων της φύσης στην ανθρώπινη ζωή.
Λογική και νόμος μπορούν μεν αλλά δεν ταυτίζονται υποχρεωτικώς.
Σεβασμός σημαίνει ανοχή και υποχώρηση του “εγώ” απέναντι σε κάτι επωφελές και δυναμικό.
Θρησκεία είναι η αναγνώριση της παροδικότητάς μας.
Ολα όσα καταλαβαίνουμε για τον κόσμο προκύπτουν ως αντιστοιχία αυτών που καταλαβαίνουμε για τον εαυτό μας.
Τέχνη είναι η βάσει κανόνων ενσυνείδητη μεταμόρφωση της ύλης προς σχήματα που θα φέρουν ευτυχία και ομόνοια στην κοινωνία.
Κριτική είναι η διαδικασία εκείνη με την οποία σύμφωνα με κριτήρια ελέγχεται η συμφωνία πράξεων και απόψεων με τα αποδεδειγμένως επωφελή για την ευζωία.
Ευζωία είναι η αβίαστη εκπλήρωση των ζωικών αναγκών σε αρμονία με τους φυσικούς πόρους και με τους ανθρώπους, η οποία συνοδεύεται και από αίσθημα ψυχικής ευφορίας.
Το πρόβλημα της καθολικής εγκυρότητας της κριτικής έγκειται στον καθορισμό των κριτηρίων που χρησιμοποιεί.
Κριτήριο καλείται το μέσο της αξιολόγησης της αγαθότητας πράξης ή άποψης που κρίνονται.
(Συνεχίζεται)…