Στο μακρινό 1988, μετά το πρώτο μου άρθρο 2 χρόνια πριν στο ίδιο περιοδικό, όπου στην ουσία “σκιαγραφούσα” μόνο, ένα κλειστό κύκλωμα ιχθυοκαλλιέργειας, αποφάσισα να γράψω ένα κείμενο για τις αρχές λειτουργίας της ανακύκλωσης του νερού στην ιχθυοκαλλιέργεια. Παρά την προτροπή του εκδότη κ. Σαββάκη να χωρέσει σε ένα τεύχος, αυτό δεν μπορούσε να γίνει. Τελικά δημοσιεύτηκε σε τρία τεύχη και θυμάμαι τον ενθουσιασμό που συνάντησε. Για πρώτη φορά σε τεχνικό περιοδικό παρουσιάστηκε η κατά κάποιο τρόπο ολοκληρωμένη θεωρητική προσέγγιση των κλειστών συστημάτων (ή κυκλωμάτων, ή ανακυκλούμενων νερών, όλοι οι όροι είναι ισοδύναμοι). Εξ’ όσων τώρα γνωρίζω ο μόνος ιχθυολόγος της Ελλάδας που είχε από τότε ασχοληθεί με τα κλειστά συστήματα, ήταν ο καθηγητής κ. Σωφρόνιος Παπουτσόγλου στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το τι αντίληψη επικρατούσε τότε σχετικά με αυτόν τον τύπο της ιχθυοκαλλιέργειας, στο υπουργείο, στην αγροτική τράπεζα, στα ανώτατα ιδρύματα και αλλού είναι δύσκολο να περιγραφεί. Η περιπετειώδης πορεία μου στο χώρο αυτό θα αποτελέσει το αντικείμενο κάποιας ιστορίας που εν ευθέτω χρόνω θα διηγηθώ ειλικρινώς και από καρδιάς..ΑΛΙΕΥΤ. ΝΕΑ=ΧΩΤΟΣ-ΥΔΑΤ. ΜΕ ΑΝΑΚΥΚΛ. ΝΕΡΟ-3-ΤΕΥΧΗ-1988κ
